NUMARALI
HADİS-İ ŞERİF:
حَدَّثَنَا
أَحْمَدُ
بْنُ يُونُسَ
حَدَّثَنَا
ابْنُ أَبِي
الزِّنَادِ
عَنْ أَبِيهِ عَنْ
خَارِجَةَ
يَعْنِي
ابْنَ زَيْدِ
بْنِ ثَابِتٍ
قَالَ قَالَ
زَيْدُ بْنُ
ثَابِتٍ أَمَرَنِي
رَسُولُ
اللَّهِ
صَلَّى
اللَّهُ
عَلَيْهِ
وَسَلَّمَ
فَتَعَلَّمْتُ
لَهُ كِتَابَ
يَهُودَ
وَقَالَ
إِنِّي
وَاللَّهِ مَا
آمَنُ
يَهُودَ
عَلَى
كِتَابِي
فَتَعَلَّمْتُهُ
فَلَمْ
يَمُرَّ بِي
إِلَّا نِصْفُ
شَهْرٍ
حَتَّى
حَذَقْتُهُ
فَكُنْتُ
أَكْتُبُ
لَهُ إِذَا
كَتَبَ
وَأَقْرَأُ
لَهُ إِذَا
كُتِبَ إِلَيْهِ
Zeyd b. Sâbit'in (r.a) şöyle
dediği rivayet olunmuştur:
Rasûlullah (s.a.v.) bana
emretti de ben kendisi (ne hizmet etmek) için yahudilerin yazısını öğrendim.
(Hz. Nebi bu hususta bana)
"Vallahi
yazışmalarım hususunda yahudilere güvenemiyorum" dedi. Ben de yarım ay
geçmeden yahudilerin yazısını iyice öğrendim. (Rasûlullah (s.a.v.) bir mektup)
yaz (mak iste)diği zaman kendisine ben yazıveriyordum. Kendisine bir mektup
yazıldığı zaman da ben okuyuveriyordum.
İzah:
Buhari, ahkâm; Tirmizî,
isti'zan; Ahmed b. Hanbel V, 186.
Hz.Nebi'in,
yazışmalarında yahudilerin kâtipliğine ve tercümanlığına güvenemedıgı için bazı
müslümanlara yahudilerin yazılarını ve dillerim öğrenmelerini emrettiğini
ifade eden bu hadis, yahudilerin bir olayla veya bir haberle ilgili
rivayetlerine asla güvenilmeyeceğine, onların rivayet ettikleri haberlerin
muteber olmayacağına delâlet etmektedir. Hadisin bab başlığıyla ilgisi de bu
açıdandır.